In januari 2020 beschreef ik een geweldige rood-witte maaltijd. Vol verbazing stelde ik
vanavond vast dat dit de voorlaatste Kitchenroulette was. Pas in maart 2022 zou er weer
gelegenheid zijn voor een nieuwe Kitchenroulette. Ik stelde toen vast dat de gastheer en
gastvrouw hun rood-witte interieur volledig hadden afgestemd op het dessert, bestaande uit
een fenomenale Eton-mess.
Bij binnenkomst, ruim twee jaar later haalden de gastheer en dame meteen herinneringen
op aan dat artikel. De rode bank, zo werd mij verzekerd, was inmiddels uit huis verdwenen
(vanaf de 8e etage moet dat een spektakelstuk zijn geweest). Er was een veel rustgevender
bank aangeschaft, en ook andere elementen die pasten bij de eton mess waren uit het
kamerbeeld verdwenen.
Zonsondergang
Ik begon me af te vragen welke invloed de Kitchenroulette toch kon hebben op
mensen. Tijdens mijn overpeinzingen werd mijn blik getrokken door de inrichting van de
eettafel. De rustieke indeling was gelardeerd met een bonte verzameling schelpen, die in
een elegant patroon over de tafel de gehele tafel de indruk voorzagen van een strand
gelegenheid. Terwijl ik het zand al mijn schoen in voelde trekken, onder de nog winterse
sokken, tussen de tenen, werd mijn blik getroffen door een prachtige zonsondergang. Lange,
roodgekleurde schaduwen toverden tevoorschijn achter de gastvrouw, op de wand achter
haar. Een scharlaken gloed verscheen op de gezichten van de aanwezigen.
De dames keuvelden over Westfriese standen, de heren over diepzeeduiken op Curaçao en
in de Middellandse zee. Alles viel tezamen.
Plots ontwaarde ik de (voor)gerechten Het groen dissoneerde misschien enigszins met de
scharlaken kleuren op onze blozende wangen, maar had aan de andere kant de passende
frisheid waar we naar op zoek waren. Genietend nam ik een hap van de uiterst geslaagde
warme pastinaaksoep, de gevulde avocado. En toen wist ik het.
Kitchen roulette brengt mensen bij elkaar. Het zorgt voor uitwisseling, nieuwe inspiratie en
een nieuw interieur.
Nico Louter